Pianoles

Afhankelijk van leeftijd, belangstelling en mogelijkheid bepaal ik welke pianomethode gebruikt wordt. De volgende methoden heb ik in huis:
Alfred, Hal Leonard, M. Merkies, Thompson, Bastien of de Forte Pianomethode.
Naast een lesboek leer ik extra vingertechniek aan tijdens de pianoles, omdat dat mijns inziens te weinig wordt aangeboden. Warming up is ook voor pianospelen nodig.

In de les wordt eerst het ingestudeerde stuk gespeeld, uitgeplozen en gecorrigeerd. Daarna behandelen we de nieuwe theorie en lastige techniek van een volgend stuk(ken).
Dat is het huiswerk voor de volgende week.
De les wordt afgesloten met samenspel (quatre mains), een liedje of een concert met alle instrumenten uit de kast (klankstaven, trommels, rinkels, tamboerijnen, klokken enz.) De (in de huiskamer wachtende) broertjes en zusjes mogen gezellig meedoen. Aan het eind van het seizoen is er altijd een slotconcert, waarbij de hele familie en vriendjes welkom zijn.

Het lesmateriaal, inclusief een schriftje voor aantekeningen en huiswerk, moet zelf worden aangeschaft.

Hoofdzaak is het plezier in de les. Als een leerling huppelend aankomt en ook zo weggaat, heb ik het goed gedaan.

De volwassen beginner kan uit twee methoden kiezen. De Alfred methode, die veel wordt gebruikt en de Hal Leonard methode voor volwassenen.

Vaak wordt door mensen beweerd dat ze absoluut geen noten kunnen leren lezen. Als je het geduld hebt daar wat tijd in te steken is het voor nagenoeg iedereen mogelijk, maar sta jezelf toe het niet in een maandje volledig onder de knie te willen krijgen. De methoden spelen daar goed op in.
Een beginner van 50 jaar moet niet meer de ambitie hebben concertpianist te worden , maar je kan heel goed en leuk leren spelen als je daarin wilt investeren.

Als een of twee boeken van een methode zijn doorgewerkt, stel ik meestal voor om met een boek voor de techniek en een met voordrachtstukken te beginnen. Daarin bepaalt de leerling uiteraard wat dat voor stukken zijn. Ik heb om en nabij 750 boeken van Bach tot Bacharach om uit te kiezen.

Samen spelen is een leuk onderdeel van de les. Je leert er veel van en het klinkt fantastisch.
Ofschoon een pianoles voor een volwassene 45 min. duurt, trek ik er altijd een uur voor uit, zodat je kan uitlopen of samen een kopje koffie kunt drinken.

Voor de meeste kinderen is het lastig om elke dag tijd in te ruimen voor de pianostudie. Zelfdiscipline is doorgaans niet het sterkste punt van jonge mensen.
Ik stimuleer het dan ook dat een ouder (verzorger) met regelmaat bij de les zit, zodat hij of zij een idee krijgt waar hun kind mee bezig is.
Afhankelijk van de leeftijd of concentratie geef ik soms een vaste tijdsduur voor de diverse onderdelen die moeten worden geoefend, bijvoorbeeld:
3 minuten vingeroefeningen
2 minuten noten lezen
5 minuten rechterhand oefenen en hardop tellen

Twee maal 10 minuten geconcentreerd werken is soms beter dan 20 minuten achter elkaar, maar gestructureerd studeren werkt het allerbeste.
Zoek een vast moment uit waarin het huiswerk wordt gedaan, bijvoorbeeld tijdens het koken. U bent daar zelf bij en kunt eventueel helpen. De keukenwekker kan helpen de tijd af te bakenen.

Er zijn altijd perioden waarin de pianostudie wat minder aandacht krijgt. Werk, studie, drukte….
Dit hoeft echter nooit een aanleiding te zijn om de les af te zeggen. Zo’n les, of lesperiode is dan perfect geschikt om eens op een andere manier met de muziek bezig te zijn.

We kunnen terug gaan naar de muziek die we kennen uit vroeger tijden, luisteren en leren over de Renaissance, de Barok, de Klassieke en Romantische periode in de muziekgeschiedenis. Parallel aan de politiek, mode, beeldende kunsten uit dat zelfde tijdvak.
De muziektheorie zouden we eens wat verder kunnen uitpluizen, of wat meer analytisch naar een muzikale vorm of harmonie kijken.
Nooit iets van een vrouwelijke componist gehoord? Echt de moeite waard.
Het is ook mogelijke om in een klein groepje een blok muziektheorie of solfège te doen.

Veel klachten kunnen voorkomen worden door een betere houding. Zo ook bij pianospelen.
Vroeger werd daar geen aandacht aan geschonken en ikzelf heb daar de nodige problemen mee gehad.
Ik ben behandeld door een fysiotherapeut die als eerste in Nederland indispositie bij uitvoerende musici corrigeerde.

U begrijpt dat ik erg gespitst ben op een goede houding aan het instrument.
Bij pianospelen zijn zitvlak en de beide benen de drie steunpunten waarop het lichaam balanceert. Voor kinderen is vaak een voetenbankje nodig om die steun te geven.

Voor in het boek staat een afbeelding voor de juiste speelhouding. De hoogte van de kruk moet zo zijn, dat bij buigen van de arm, de onderarm en hand horizontaal naar de toetsen gaan.